''babalar ve oğullar: tanzimat romanının epistemolojik temelleri''
1990
batı tesirinde yazıya geçmeyen sayıca roman denemesinin başarıya ulaştığı yeni dönemin iki erkek üzerinden incelenmesi.
jale parla bu yazıtında temellendirilmiş, bununla birlikte değisime uğraması zor olan : baba - bulunduğu kabın şeklini almaya meyilli, toy : oğlan metaforu üzerinde durduğu gibi bu ikilinin toplumsal yerine, yeni aydın oğulların baba arayışına değinir.
-on altı yaşındaki Abdulmecid en çok babaya gereksinim duyulan bir dönemde bu yeri doldurmaya çalışan bir çocuktu-
farklı kesimlerden ortak kabul görmeyen sert eleştirisi "Tanzimat sanatçıları hiç bir vakit cesaret ekmeği yemediler, idealizm olarak gördükleri romantik ruhun gölgesinde geçtiler dönemi."
