orijinal olarak devşirme oldukları için, muhtemelen yaşadığı ortama çok yabancılık çekmesin diye bektaşi olmasına karar verilmiş asker. bektaşiliği az çok bilenler, hristiyanlık inancına gerek felsefe gerek de ritüel bakımından benzer olduğunu bilirler. bu askerlerin iran versiyonu ise gulamdır.
bir diğer kapıkulu sınıfı asker olan sipahiler, bunları hep hor görürlermiş.
bir zamanlar dahil olduğum grup. nasıl mı? anlatayım.
şimdi bu yeniçeriler sayı olarak ordunun geri kalanına göre daha az olan askerlerdir sevgili dostlar. Kanuni Sultan Süleyman'ın ölümünde sayıları 13 Bin civarındaydı.
Ordunun esas gücü hafif süvariler olan sipahilerdi. Yeniçerilerin asıl amacı padişahı korumaktı ve bu sebeple yeniçerilerin savaştaki son vuruşu yapma görevleri vardı. ağır zırhlı avrupa askerine karşı hafif zırhlı ancak seri hareket eden sipahiler, düşmanı vur kaç tekniği ile yorar, onların Ardından ruhen ve fiziksel açıdan bitmiş düşmana Yeniçeriler saldırırdı.
işte bu bendim efenim. ben de askerliğimi yeniçeri olarak yaptım desem yeridir. şöyle ki; tüm kuzenlerim ve aile üyelerim arasındaki tek kız ben olduğumdan, gittiğimiz tatil beldelerinde bu baskıcı yönetim tarafından ben, sosyalleşme maceralarında yıllarca son atışları olarak kullanıldım.
tatil yöresindeki plaj voleyboludur, tavladır gibi tatil aktivitelerini yapan kızcağızlara abim ve dadaşları minik laflar atmak, ufak hareketlerde bulunmak gibi girizgahı yapar, 3-4 gün boyunca yordukları kızlara, son net darbeyi vurmam için akşam disko'ya (evet disko) gelsenize, ya da şu bara gelsenize gibi daveti yapmam için beni meydana salarlardı efenim. tıpkı zavallı yeniçeriler gibi çok az imkanlarla çalıştırılıyordum. ayrıca o tatlış kızcağızların tatlış erkek kardeşleri ya da kuzenleri falan olursa, bu sipahi grubu da ayrı atar yapar, garip atraksiyonlara girerlerdi. motivasyon da yok anlayacağınız. zor günlerdi vesselam.
