polisiye yazarı. yersen. seneler önce neymiş bu ahmet ümit diye patasana adlı romanını okumuştum. pek sarmamıştı. geçenlerde de rehin kaldığım bir misafirlikte evdeki çocuk kitaplarından başka tek kitap istanbul hatırası olduğu için biraz baktım. okunmuyor. karakterleri canlı değil. adliye ve polis jargonuna hakim değil. ve kardeşim bir polisiye nasıl sürükleyici olmaz. zerre kadar merak uyandırmıyor. vakit geçsin diye bile okunmaz. yerli dan brown hesapta ama çin malı tel maşa.
kendisini çok uzun zamandan beri okur, ara ara takip ederim. Bende imzalı üç dört kitabı bile var.
Ahmet ümitten bahsederken sadece polisiye yazarı demek çok doğru değil bence. Kitaplarını okuyan insanlar orada tarihi ne kadar çok olaydan bahsettiğini görürler mutlaka. (bkz: istanbul hatırası ) tarih hakkında çok bilgili diyemesem de bu alana ne kadar ilgi duyduğunu ben görebiliyorum.
büyük bir patlama yaşadıktan sonra sırf para kazanmak için kitap çıkarttığını düşünüyorum orası ayrı. (bkz: beyoğlunun en güzel abisi)
Şuan kitaplarını okumasam da ara ara takibimde. Geçenlerde bir belgesel izlemeye başlamıştım bu adam da orada konuşuyordu mesela (bkz: üvey evlat) sanırım ismi. Sonra işim çıktı bıraktım ama güzel gibi duruyordu. Bitireyim ben onu.
Bu adamla ilgili hatırladığım en komik şey de imza sırasında arkamdaki adamın elinde korsan kitapla sıra beklemesiydi. Sonra görevli abi gelip uyardı :((
Kişiden kişiye değişir yukarı da yorum yapan arkadaşlar belki çok kitap okuduğundan doygunluk seviyesindedir; yazar bence çok güzel kitaplara imza atmıştır: patasana,Beyoğlu rapsodisi, İstanbul Hatırası... ben bir çok kitabını severek okudum.
Ahmet Ümit, kitaplarında eğilimiyle bildim solcu bir yazar, kitaplarında tarih ve günümüzü harmanlıyor. Ayrıca cümleleri akıcı ve süslüdür.
"Sultanı öldürmek" romanı yine onun çalışkanlığını öne çıkaran bir ürün. Ama bana biraz didaktik geldi. Tarihsel belgeselciliği biraz abartmış olduğunu düşünüyorum. Sanki okura tarih dersi vermek istemiş gibi. Tarih kitabı okumayanlara tarih okutuyor. Sonu ise geçiştirilmiş. Kitabın ciddiyetine hiç yakışmamış. Yine de polisiye meraklıları için tavsiye edilebilir bir kitap.
tanzimat yazarları gibi karakterin ağzından istanbul'un fethini anlatmış !
normalde polisiye, gerilim, gizem vs tarzı ile çok ilgilenirim. ahmet ümit'in kitaplarıyla tanışma vesilem de ilgilendiğim tarzı bilenler tarafından önerme ile gelişti. yazarda sağolsun bayağı kitap yazmış. dedim bu kadar kişi önerdiğine göre okurum herhalde. bir şekilde erişebildiğim tüm kitaplarını hazır alıyorken bir kere de aldım. bu yazıyı yazarken bir yandan iç çekerek kendilerine de uzaktan baktım yalan değil *. neyse.
kitaplarından birini okudum, fena değildi ama bana yetemedi bir şekilde. başka bir tanesini okudum, iih. fena değil ama bir şeyler eksik ve okurken zorlanıyorum zevk alma konusunda. 2 kitap daha okudum. en sonunda kenara koydum hepsini daha sonra belki diyerek. her ne kadar bir çırpıda okumak istesem de olamadı.
sonuç olarak; roman konuları fena değil ancak okuma olarak bir şeylerin eksikliğini hissediyorum açıklayamadığım. konular mı yavaş, anlatım dili mi çok sakin veya betimsiz, veya da çok normal bir yaşam gibi mi yazılmış anlam veremiyorum. ancak genel olarak konuları güzel biriktirmiş bir yazar. polisiye ve beraberinde biyografi tarzı seven arkadaşlara ancak önerebilirim sanırım yazarın eserlerini.
Kitap yazımı öncesindeki araştırmaları, harmanlama çabası takdir edilmesi gereken fakat söz konusu polisiye / gerilim roman olunca, vasatın çok üzerine çıkamayan çıktılar ortaya koyan yazardır.