film, hindistan'daki eğitim sistemi başta olmak üzere ezbere dayalı eğitim veren bütün ülkelerin eğitim sistemlerini eleştirel mahiyette bir özelliğe sahiptir.
yeni izledim. zamansızlıktan anca 3 günde bitirebildim filmi. çok uzun film, 2 saat 50 dakika. özünde eğlenceli, hoş vakit geçirtmelik, gülümseten, düşündüren, hoş duygular hissettiren bir film. bu kadar sükse yapması boşuna değil. amma ve lakin çok uzatmışlar arkadaş. gereksiz uzatmışlar filmi.
aslında film klişe üstüne klişe içeriyor; konu bakımından. işleyiş, yukarıda da defalarca değindiğim gibi fazla uzatılsa da sıradışı ve güzel. biraz abartı ve destansı bi anlatım. aslında Rajkumar Hirani'nin amacı olaya destansı bi anlatım katmak değildi bence; bu tarz mesaj kaygılı eserler bende bu duyguyu uyandırıyor. ütopik geliyor çünkü o idealizm, o mükemmeliyetçilik; abartı tepkiler... gerçek hayatta karşına çıkmaz böyle insanlar.
aamir khan etkisine değinmek istiyorum son olarak. enteresan bi enerjisi var bu aktörün. şeytan tüyü derler ya, öyle bişi. bende öyle bir etki yaratıyor. oynadığı karakterin iyiliğinden öte... zira karakter iyilik timsali.
dünyadaki bütün yapımlarda olduğu gibi arka plan müziklerini, mikro beden dili hareketlerini, öğretilen evrensel özgürlük, eleştiri gibi kavramları atarsanız sıradan bir hint filmidir. *