japonca "tsumu" (yığmak) ve "doku" (aslında okumak fiili ama okunacak şey anlamına da geliyor) kelimelerinin birleşimi sonucu ortaya çıkmış ve "bir sürü kitap almak ama okumamak" anlamına gelen kelime.
aslında ben de bir nevi tsundoku sayılırım ama benim farkım bir sürü kitap alıp (kitapçıdan 5 kitaptan aşağı kitapla pek çıkmam) onları zamanla okumak oluyor. haliyle ev kitap dolu şu an. neyse ki aldığım kitapların hepsini okuyorum.
e-kitap ile tedavi ettiğim eski illetim. benim için sigarayı bırakma yolundaki elektronik sigara gibi birşey oldu e-kitap.
hiçbir zaman "kitap pahalı ondan okuyamıyorum" insanlarına inanmadım. bu kadar kütüphaneyi bırak, sahaf konusunda zengin bir ülkeyiz. çulsuz zamanımda bile her uğradığımda en ucuzundan, almaya değer 2-3 bulurdum. kitapların sorunu bu, almaya değer olanları, üç ömür uğraşsak hepsini alamayacağımız kadar fazla. hal böyle olunca oda oda yığsan yetmiyor.
sonra taşınmalar dönemi geldi, bir- iki- üç- dört derken kolilerden yıldım. kapağı çiziksiz baktığım kitaplarımı verdiğim insanların bana "çöpünü neden bana getirdin" bakışı attıklarını gördüm. soğudum. "en az 10 sene oturacağımı bildiğim bir eve yerleşene kadar kitap almayacağım" diye söz verdim.
zor bir dönemdi. insanın eli gidiyor. e-kitap okuyucu imdada yetişti. önceleri onu da şişirip duruyordum, yine de alma hastalığımı soğuttu, onun hafızasını da eleye eleye rafine ettim.
kayıp rıhtım'ın bir makalesinde adını anmadan inceleyip daha çok da tsundokulara "takma be oğlum, kötü bir şey değil, boş ver," diyerek onların sırtını sıvazladığı, japonlar tarafından isimlendirilmiş "okuyabildiğinden daha çok kitap satın alan kişi."