gök mademki ötelerde, diyordu, mademki odur bizi el ele veren, avuçlarda başlayıp bir denizde kaybolan geceleri, fesleğen yaprağını koparıp sapından, ovarken iki parmakla, yüklemeli develere gündüzü, bir yanda sundurmalar, ev içleri, tülbentler, yazmalar, merdiven başları, gıcırdayan kapılar, güneşi ve komşunun bahçesini yansıtan pencere camı, rafta işleyen çoban saatin mutfakta yaydığı kaseler, sahanlar, bakraç, bakırı çıkmış isli tencere, birbirine değince göçü aldıran çıngırağı yaldızlı bardakların, öbür yanında tek servi avluda, yalnız servi, taşlar, sıcak taşlar, damlar, duvar dipleri, kesik kulaklı köpekler, türkmen obası gibi gökyüzüne doğru gitmeli, ardında yaşanmış zaman'ın sıcaklığı ve fesleğen yaprağından kalan koku.