göğü tutmuş sesin yine
ey neşeli, ana bülbül!
bahçelerde yankılanır
hoş nağmeler, suna bülbül!
geldi bahar, boran gitti
kızıl gülün vakti yetti,
muhabbetin her remzini
söyle, anlayana bülbül
ben dostluğa gönül verdim
mihribanım dedim sana
geçir beni imtihandan
çetin günde sına, bülbül
asla dönmem ben sözümden
sanatkâra hürmetim var
eğer sözümde durmazsam
kına beni, kına bülbül
sen nağmeni yurda verdin
ben de yurdun şairiyim
şiir benden, nağme senden
sözün var mı, buna bülbül
gel ki baş başa sürelim
güzel ömrün sefasını
geriden bize bakanlar
kalsın yana, yana bülbül
hiçbir sazın tellerinde
çalınmadı nağmem benim
takmadım yâd sözünden
kulağıma tana bülbül
gel, çoktandır hasret çekip
arzulardı seni rıza
diyor gönül bahçesine
n'olur her gün kona bülbül.