can yücel demiş ki "bizim memlekette göte göt" derler. ama uzun süredir sanki utanılacak bir şeymiş gibi bazı şeylerin adını söyleyemiyoruz. körlük de bunlardan biri. köre kör deyince hakaret etmiş durumuna düşüyorsun. görme engelli diyeceksin. keza sağıra işitme engelli, kötürüme yürüme engelli. bunlar dilimizde var olan ve kullanılan kelimelerken bir süre önce nereden türediği belirsiz bir hassasiyetle durum için dilde mevcut kelimeler yerine durumu tarif eden ikilemeler icat oldu. sadece engelliler için de değil bu durum. herkesin varoluşuyla, hayatta olabildiğiyle ile ilgili sorunları var. olduğunu küçük görme gibi bir sorunu var. bunu yeni etiketler icat ederek alt etmeye çalışıyor. kapıcıya kapıcı, tezgahtara tezgahtar, bekçiye bekçi, çöpçüye çöpçü, dişçiye dişçi diyemiyoruz. inciniyorlar. her birinin yaptıkları iş değişmese de daha bir ağız dolduran etiketleri var artık. kimse anlamıyor ki hakkını vererek, emek vererek yapılan her iş değerlidir. değerli olmak için işin adını yaldızlamaya gerek yoktur. varsa eğer büyük bir toplumsal sorunla karşı karşıyayız.
