Efsane grup. Grunge etiketi üzerlerine kalmadan önce heavy metal'in yeni yüzü olarak geçiyorlardı. Sonra seattle 4lüsü olarak grunge oldular. Vokalistleri chester bennington'la yakın olan chris cornell biliyorsunuz kendini asarak intihar etmişti. Chris cornell çok enteresan bir adamdır. Dışarıdan çok karizma, yakışıklı ve maskülen duran biri olmasına rağmen gerçekte çok melankolik bir adammış.
Ama adam bildiğiniz yürüyen heykeldir onu söyleyeyim. Kısa saçlı haline ayrı, uzun saçlı haline ayrı bayılırım. Sesi de çok enteresandır. Normalde net bir bariton sestir ancak falsettolarını hacimlendirmeyi o kadar geliştirmişdir ki insanlar onu hala göğüs sesiyle tizlere çıktığını sanarlar. Pesleri de baya olduğu için chris cornell 4 oktavmış oğlum lafını çok duyabilirsiniz bu yüzden. Bir ilginç yan da bu kadar tiz okumasına rağmen hala erkeksi tınlayan az ses vardır. Chris cornell'ın muadillerinden farkı budur ses bakımından.
Grubun müziği ise heavy metal'den psychedelic rock'a, stoner'dan doom'a kadar birçok yelpazeyi bir şarkı içinde harmanlayan bir soundtadır. Davullar aksak gider bazen, gitarlar uzun uzun solo atar falan filan. Seattle dörtlüsü içerisinde en komplike müziği yapan bunlar ve aic'dir bence.
tekrar tekrar bilinçli bir kafayla albümleri dinlenince olağanüstü ve kendilerine has bir müzik yaptıklarını rahatlıkla söyleyebiliriz. naçizane fikrim ve görüşüm badmotorfinger gibi bir albümden daha iyisi yapılacağını zannetmiyorum. baştan sonra kusursuz bir çalışmadır. ayrıca superunknown albümünü dinlerken ve hesaplamaya çalışırken birbirlerinden bağımsız kafalarına göre çaldıklarını anlayabilirsiniz ama bunun kendi içlerinde muazzam bir senkronu var.
chris cornell'in bağımlılık yapan sesi, kompleks aranjmanlar, matt cameron'ın aksak ritimleri, kim thayilin kendine özgü gitar tonu, catchy riffleri ve soloları ve de ben shephard'ın harika basslineları ile insanı alıp götüren grup.