iyi ile kötü, doğru ile yanlış, haklı ile haksız. heh, işte bunların birbirine karıştığını düşünün. üstüne açlık, korku gibi insanı en aciz bırakan durumları ve duyguları ekleyin.
bir yığın çocuğun, düştükleri ıssız adada geçen hikayesiydi bu. siz o çocukları alın, yerine büyükler koyun. siz o çocukları alın, yerine ülkeler koyun. siz o çocukları alın, yerine hayvanlar koyun, fabl bir öykü yapın.
mesele çocuk değil yiğidim. mesele insan olabilmek. hmm. düzelteyim. mesele insan kalabilmek... "canavarı öldür, kanını akıt, kafasını kes!" ayrıca son söz kısmı da tam "sen bunu okudun ama bak bakalım, anlamış mısın?" niteliğinde olmuş.
bunun bir de filmi varmış. açıkçası kitabı okurken kafamda çevirdiğim filmle kıyaslayıp muhtemelen filmi beğenmeyeceğim için izlemeye de çekiniyordum, 1963 yapımı olanı izledim, beğendim. neredeyse kafamda çevirdiğim filmle aynı filmi çekmişler. ama kitabı okumamış olsam muhtemelen beğenmeyecektim. filmin imdb sayfası da burada ; kitabı okumuş olsanız da izleyin, beğeneceğinizi düşünüyorum.