1. 'in bir şiiri.

    geçen sonbahar gömmüştük hançerimizi
    kare taşlardan yapılmış bir avluya;
    hem değerli, hem keskin bir hançerdi.
    kabzası erimiştir şimdi, benziyordur
    sığırtmaçların yosun tutan saçlarına.

    iskeletine kan yapışmıştır yer altında,
    solucanların, atmacaların kanı.
    avluyu örten kan taşlarına düşüp
    derinlere dağınık bir çizgi biçiminde
    uçmalarını gönderen atmacaların kanı.

    yollarındaki fenerleri yakmıştır deniz.
    hançer tek yenilgisini bizden almıştır,
    bakmaktadır oluğunun ülkesinden akşama,
    düşerken kanatlarına tutunan kuşlara.
    ve biz son yenilgimizi ondan almışızdır.

    bir dilencinin sesindeki gri sessizliği
    nedense ürkütüyor, dağcıların göğünü,
    denizleri sırtlarında birer panterle geçen
    ip yürekli gemicilerin yüzünü ürkütüyor
    bir hançerin paslanırken çıkardığı gürültü.
    #30390 kesret | 8 yıl önce
    0şiir