kitaplarının dili hayatı anlatmaya çalışan bir bilgenin diliymiş gibi gelir. yer altından yazardır ki lezzetlidir kalemi. ama bana hep türkçe dublaj yabancı filmlerini anımsatır kitapları zira karakterler ve hikayeler yabancı filmler gibidir ve bu nahoş birşeydir. iki kitabını bu durumdan muaf tutarım biri malafa diğeri ziyan 'dır. spoiler olmasın diye maalesef yazamıyorum, okuyunca zaten göreceksiniz.
bunun dışında, uçlar ya da feleğin çemberinden geçmek halini iyi irdelemesi gerekli diye düşünüyorum. çünkü karakterlerinin yaşadığı uçluk durumu bizden değil maalesef.
imza günlerinde ya da okuyucularıyla buluştuğu herhangi bir ortamda mütemadiyen okuyucularından film, kitap, şiir önerisi isteyen yazardır. imza günlerinde listesi vardır ve her imza alan okuyucu o listeye bir öneri yazar. ki bu durum hayli güzeldir, özgün olmak adına çok izlemek, okumak, bilmeye çalışmak gereklidir.
hakkaniyetli eleştri adına şunu söylemem gereklidir ki bir fast food toplumu çarklarına biraz kendisi, biraz sistem biraz da bu sistemde safi tüketici olmayı isteyenler, hakan günday'ın fast food'laşmasına sebep oluyor. kitaplarındaki konu ve karakterleri yüzünden kendisi, sistemin bohem-popüler satışı yüzünden sistem, sistemin çarklarında tüketici orgazmındayken aslında içimiz yanıyor diyen tüketicileri kastettim tabii ki.
her şeyi okumanın gerekliliğini savunduğum ve muhakkak birşeyleri süzerek en azından oğuz atay'a ilgi duyabilmenizi tetikliyebileceği için okumanızı çok tavsiye ediyorum. bir de unutmadan, kinyas ve kayra övüldüğü kadar muhteşem, başyapıt değildir. ilk kitap olduğu öyle bariz ortadadır ki, çiğ olduğunu okuken anlarsınız. kekre kalır. piç , azil , ziyan , az ve çerez niyetine malafa 'yı öneriririm. daha , zargana okununabilir, kinyas ve kayra 'yı da en sona saklayın.
hatırlama editi: bir yönetmen arkadaşımdan duyduğum kadarıyla bazı kitaplarının film hakları satılmıştır. fakat ne zaman film olur bilmiyorum. zannedersem ilk olarak piç kitabı film olacak çünkü tam bir ana akım film konusu vardır.
Kitaplarında kullandığı üslubun tersine çok sakin ve kibar bir yazardır. Tane tane konuşur ve sesinin tonunu iyi ayarlar. Ayrıca bir dublaj sanatçısıymışçasına güzel bir sesi olduğunu düşünüyorum.
gençken bir ara hakan günday'ı sevmeyi denemiştim. aslında tüm şartlar da olgundu bu sevgi için. bira içip küfrediyordum. yeterince bukowski okumuştum. kendimi toplumun çok üzerinde sanıyordum. kıymetli ve sahici olanı, biçiminin kusuru ya da kusursuzluğundan etkilenmeden fark etmemi sağlayacak bir tür altıncı hissim olduğuna inanıyordum. kimsenin bizi anlayamayacağı ortak paydasında buluşan ve oradan anlaşılmak için dua eden milyonlarca sidikliden biriydim. ama yine de olmadı.
ne kadar bunu görmemeyi dilesem de hakan günday'ın kolpacının biri olduğunu görmeden edemedim. mız-mız-mız mızıldanan, emziği elinden alındığı için sızlanıp duran bir bebekti hakan günday. ya da ne bileyim, o an bana öyle gelmişti. yetişkinliğe adım atıp acılarının birazını olsun içinde tutmayı başaramıyordu. fiyakalı sözler söylemeye düşkün bir gösteriş budalası gibi gelmişti. hele de kinyas ve kayra kitabında. ancak cahil bir ergen, zırvalarına bu kadar sınırsızca aşık olabilir, diye düşünmüştüm.
sonra okumadım zaten bir daha. ama bir iki sene önce, şahsiyet dizisini izlerken diziyi, doğal olarak da senaryoyu çok beğendim. bu vesileyle hakan günday'ı övüyorum.
“Sevgi tırmananları birbirine bağlayan bir halattı. biri düşerse diğerinin hayatta kalması için halatın kesilmesi gerekiyordu. ancak sevgi; kesilemeyecek kadar kalın bir halattı ve sonunda herkes düşerdi. aptallar sevdikleri ile düşer, kötüler sevdiklerini aşağı çeker…" Hakan Günday - Azil
Sorarlarsa, "Ne iş yaptın bu dünyada?" diye, rahatça verebilirim yanıtını: Yalnız kaldım. Kalabildim! Altı milyarın arasına doğdum. Ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından... Hakan Günday - kinyas ve kayra
