insanın kanına işleyen enfes bir violin melodisi ile başlayan anathema şarkısı. dünyanın en güzel rifflerinden birisine enfes ziller eşlik eder.
türün en güzel girişlerinden birisine sahip şarkıda sözler, hiç bitmeyecek gibi vurulan hi hat lerin ardından enfes bir sesle duyulur. "my fragile dreamswould be broken for you" cümlelerini bir kez duyduktan sonra unutma imkanı yok bu parçayı dinledikten sonra.
vokalin iç çekişini bile duyabildiğimiz nefis parçada, bir de harika gitar solosu vardır ki, zillerle birlikte istemsizce kafa sallanmaya ve ritmle hareket etmeye başlar. sadece anathema'nın değil, türün de en iyi şarkılarından birisi olmakla birlikte, eşsiz bir vokal performansı mevcuttur şarkıda.
(bkz: alternative 4)
Keşke biraz daha düzgün zil tonları kullanılsaymış diyeceğim bir şarkıdır kendileri lakin o tertemiz vokal ve riffleri şarkıyı boklayanı Allah çarpar dedirtiyor.
1998 çıkışlı alternative 4 albümünde yer alan versiyonu ile 2008 çıkışlı hindsight albümünde yer alan versiyonu arasında müzikal tarz olarak ortaya çıkan farklılığın haricinde ufak bir söz farklılığı da vardır.
alternative 4 albümündeki halinde "today i introduced myself / to my own feelings / in silent agony, after all these years / they spoke to me... after all these years" şeklinde olan sözlerde geçen "silent agony" öbeği, hindsight albümündeki versiyonda "silent ceremony" olarak değişir.
bu ince detayın altında aslında daha büyük bir ruhsal yolculuk yer almaktadır. 10 yıllık bir serüvenin başlangıcında, hissettiği sessizliği "agony" yani "ızdırap" kelimesiyle tanımlayan bir kişinin, bu serüvenin sonunda artık sessizliğin içerisine gömülmüş ızdıraplardan sıyrılarak, bir cenazeye dönüşmesini ifade ediyor. şarkının melodisindeki yumuşama; 1998'deki sertliğin gidip yerine daha soft ve özgür notaların gelmesini de bu şekilde okumak mümkün.