Mevsimlik işler için işçi ihtiyacını karşılamak üzere kendi içinde hiyerarşik bir organizasyon ayarlayan kişilerdir. Bu hiyerarşide toprak sahibi- elçi- çavuş- yevmiyeci(çalışan) olmak üzere bir düzen mevcuttur. Elçi; toprak sahibi ile çavuş arasında durur, tüccardır. Çevresi geniştir, toprak sahiplerinin çoğunu tanır ve ucuz iş gücü tedarik etmeyi taahhüt eder. Karı ise toprak sahibinden günlük iki erkek yevmiyeci ücreti ve çavuştan da anlaşması ölçüsünde para alır.
Gelelim işin en önemli kilidi olan çavuşlara. Bunlar kış mevsimi boyunca ev ev dolaşır. İş güç sahibi olmayan ve kuru ekmeğe muhtaç olan aileleri seçerek o ailelere iyi ücrete iş ayarlayacağını taahhüt ederek umut dağıtır. Tabi alınan işler ailece yapıldığı için ailedeki erkeklere belli bir oranda yevmiye teklifi sunar. Kadınlara erkeklerden her zaman %10-20 daha düşük teklif sunar. Çocuklara ise kadınların yarısından daha az teklif sunarak ailelere bildirir. Bildirilen teklif çok düşükse eğer ikinci kozunu oynayıp pamuk çapası, kayısı, fındık, patates ve elma hasadına da götürmeyi teklif ederek güya 6 aylık iş garantisi vermiş olur. Bu arada çoğu çavuş ailesini de bu işe götürüp ekstra para kazanmaya çalışır.
Toplanan işçiler küçücük minibüslere sıkıştırılarak -14 kişilik minibüse 28 kişi almak gibi- tarlaya götürülür. Çavuş bu işçilerin çalışma düzeninden sorumludur. Mesai saatlerini de İşin bitim zamanını da çavuş belirler. –ki pek insani bir saat dilimi değildir- Çavuşun aldığı para enteresandır. İşçi başına işçiye belirlenen yevmiye üzerinden çavuşun insafına bağlı olarak %5-20 pay! Sadece işçiden parayı alıyor, başkasından değil. O sırada işçiye şükür etmek tavsiyesiyle bunu bulamayanın da olduğu kafasına vura vura söylenedurulur.
aslında yazılacak çok şey var ama Şimdilik bu kadar, aklıma geldikçe yazarım ya da konuya vakıf yazar varsa ekleme yaparsa hiç fena olmaz.