bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
dün seçim sonuçları açıklandıktan sonra içimdeki ağrıyı taşlamak için yatakta kıvranıp durdum. ne olacağım? ne yapacağım? yapmak istediklerim, hayalini kurduklarım, aradığım eşitlik ve haklarım, işsizliğim, ve devamında sıralanan birçok şey kafama doluştu. ne yana dönsem, düşüncelerimin sonu görünmüyor. en iyi bildiğim gitmek olduğu halde neden gidemediğimi de sorguladım, alıp kendimi karşıma. sonrası ise sabah oldu.
erkenden işe gidiyormuş gibi mesai saatlerin başlangıcında uyandım. giyindim. erken saatlerde kahvaltı yapamadığım için bir iki ekmek alıp çıktım evden. günlük 25 lira veren yerel bir ajansın kamu spotu çekimine gittim. yakınlaşan üniversite sınavına girecek öğrencileri bilgilendirmek için çekilen kamu spotunda, sınav kağıdının kenarlarını süsleyerek, acaba sınava girseydim filanca okulu yahut falanca bölümü kazanabilir miydim diye diye yuvarlaya yuvarlaya bezedim cevap kağıdını. figüran da olsanız benim çekileceğim sahne bitti gideyim demek yok. mesai bitmeden katiyen. yanaklarını şişire şişire asfaltı yakan güneşin ağzında pişmiş olsam da bekledim. olsundu. 25 lira var işin ucunda. yumruğumu sıktığım bir gün daha olduğu için güzeldi. kafam dağılır, göğsüm hafifliyor, avuçlarım terlemiyordu. bir daha ne zaman emekliye ikramiye gelir ki?
ücretimi aldıktan sonra trene binip yenişehir'de indim. en sevdiğim heykelin önünde biraz oturup soluklandım. ellerini göğe açmış bu heykelin bendeki tesiri nedense çok farklı. bu avuçların ortasına kıvrılıp uykuya dalmak ve uyanmama isteğini kabartıyor insanın içinde, yakınlaştıkça. sonra hiç bozmadığım gibi bu sefer de kızılay'ın sevdiğim halde kalabalığından ve sokakların ruhunu yitiren o değişimden şikayet ede ede yürüdüm. dinlenmek için oturduğum konur sokak'ın girişindeki beton bankta bir adam vardı. ne zaman görseniz hep ayyaşlar vardır. yan yana otururlar, önlerinde siyah poşet içlerinde tuborg. hem kahkaha atıp gülerler hem de küfrede küfrede ağız dalaşı ederler. onları seyrederken yanıma bir adam oturdu. bana bakmasından rahatsız olduğumdan sesimi yükseltip hafifçe "ne bakıp duruyorsun," dedim. duydu ki kafasını çevirdi. tekrar dönüp bakmaya devam ederken, "beni dinler misin?" dedi. cevap vermedim. cevap vermediğim gibi adama bakınca başladı anlatmaya.
"anan baban var mı bilmiyorum ama insanın anası babası olmasa da olur. ama sevdiğin yoksa, senin sevenin yoksa yoktur her şey. ben askerdeyken sevdiğimi başkasına vermişler. annem söyledi telefonda. ağrı'da askerdim. komando olacaktım. silahı dayadım vuramadım. bıçakla kestim kendimi yine kurtuldum," kolundaki bıçak izlerini gösterdi. büyük büyük yaranın izleri kalmıştı. rahatsız edici bir görüntüsü olsa da hikayesi vardı. sonra devam etti ancak, laflarını yuvarlaya yuvarlaya, birbirine uymayan cümlelerin alakasızlığı bunaltıyordu. kısa tuttun, hemen anlatıversin istiyordum. kimi dediği anlattığı kısımları anlamıyordum. sargoş değildi ama kafası güzeldi. uyuşturucu kullandığı muhakkaktı.
"ne yaptıysam kurtulamadım. memlekete dönünce dayanamadım. bir gün kapıyı çekip gittim. o gün bugündür kayıbım, ailem bilmiyor nerde olduğumu," dedi. sonra gezdiği, çalıştığı, gittiği şehirleri saydı. en son iş bulamayınca ankara'da kalmış. sokaklarda yaşıyormuş. evleri sevmiyormuş. önümüzden geçen birbirine sarılmış çifte küfürle karışık bir şeyler geveliyor. hem kızıyor hem de güzelliyor. hiç bir şey demiyorum. demediğim gibi "ben gideyim artık. benim de sevdiğim vardı ama yine de hayattayım," deyip yanından kalkıyorum. giderken birçok soru sıraladı. sevdiceğimle ilgili. hepsini yanıtsız bırakıp gittim. hava da kararmıştı. sıhhiye'ye kadar yürüyüp sonra ise otobüse bindiğim gibi eve döndüm.
eve gelince annem "kızım atama sonuçların ne zaman belli olacak," deyince ben bir kontrol etmek için bilgisayarın başına geçtim. sonra baksaymışım. gün üzerimde ağırdı. sonucu görünce durakladım. an, saniye, dakika, saat durmuş, dünya ekseninde dönmüyordu sanki. bu böyle olmamalı, dedim. bir şeyler yapabilmeliyim. dün düşündüğüm bütün her şey yine sandalyede orantısızca bilgisayara ekranına bakarken doluştu kafama. bir yandan adamın anlattıkları. diğer yandan atama sonuçları.
bundan sonra ne olacak peki?