bir beceri, hayata dair en önemli becerilerden biri.
beylik bir giriş yapacağım, ince yazamadım doluyum biraz: türkler neden bu işte bu kadar kötü?
sık sık başıma geldiği üzre, bir hafta önce sevdiğim bir abimden "bizim oğlanı yurt dışına nasıl göndeririz?" mesajı aldım. bu kadar derli toplu değil elbet "bi staj ayarlayıver" diye girdi. kibarca bunun kolay olmadığını ama bu işi bilen, tecrübeli arkadaşlarla konuşup, toplu bir mail atacağımı söyledim.boş yapmayıp yardımcı olacak seçme adamlara elemanı da ekleyip sordum. sağolsun o kadar yardımcı oldular. hayvan gibi meşgul adamlar işlerini bırakıp o kadar güzel, uzun uzun yazmışlar ki, alt alta koy, yurtdışı eğitim broşürü diye bas.
ya kardeşim, bir satır "teşekkürler, okudum, allah razı olsun" cevabı mı yazılmaz? bunlar uğraşsan biraraya getiremeyeceğin tecrübelerden insanlar, içlerinde saati bilmemkaça çalışan var, tek tek kafa yorup anlatmışlar. yok. sonra baktım babası başka bir grupta komikli video falan paylaşıyor, "abi ne oldu okudunuz mu maiileri" dedim "aldım aldım rahat ol" diye cevap veriyor. dedim siz bu iletişim becerisiyle zor gelirsiniz.
yazılana, anlatılana değer yok. kendi hiç yapmayınca, başkasınınki değersiz, kolay geliyor. iletişimin öğrenilebilir, geliştirilebilir, kuralları olan bir yeti olduğunun farkında bile değiller.
koca şirkettekilerin yarısı "reply all" nedir bilmeden yaşar mı ya! o "to" kısmına kim, "cc" kısmına kim eklenir? bunlar madem eklenmiş benim kime cevap vermem gerek? insan hiç mi merak etmez be! koca adamlar "konu" kısmına ne yazacağını bilemiyor. "kurtadam bey bilginize" diye konu mu olur öküz. zaten bana gönderiyorsun.
okullarda boktan boktan şeyler öğreteceklerine bunları öğretseler ya. bir konuşmaya nasıl başlanır, bir istek nasıl belirtilir, bir konuşma nasıl sonlandırılır. misal eskiden "mektup" konusu vardı, 'adres zarfın neresine yazılır'dan sayfa düzenine kadar. inşallah hala yoktur, yerine eposta adabı koysalar ya...
neyse, bu kimbilir kaçıncı benzeri vaka, bir yeni tövbeye vesile oldu. çok güzel.