Ben bir zamanlar deli gibi chpyi savunan ben birkaç senedir ülkede bir oyunun döndüğünün ve herkesin kendi rolünü üstlenip olayların sürekli aynı olduğunun farkına vardıktan sonra bir daha siyasi hiçbir partiyi savunmadım. Baya anarşizm falan gibi bir şey aslında gerçek görüşüm ama hayat bir survival oyun gibidir. Hatta hayatın kendisi zaten survivaldır. Dolayısıyla en asgari şartlarda hoşuna gitmeyen biriyle de olsa mecbursundur ittifak yapmaya. Benim planım artık oy kullanmamak idi. Ancak boş oylar akpye gideceği için ve şu an tayyip ve ekürileri hariç nerdeyse herkesin ülkeyi nispeten daha iyi yerlere getireceğini bildiğim için meral akşener ve bu adama oy atacağım.
Konuşsak birçok konuda aynı fikirde olamayacağımızı biliyorum ama şartlar bunu öngörüyor. Aciliyeti olan işlerde detaylara takılı kalınmamalı. Senin yemeğe ekmeğin yoksa sen "ama sevgilim yok çok yalnızım." Diyemezsin. Bu konularda hep maslowun ihtiyaçlar piramidini örnek gösteririm. En öncelik neyse önce onlar sonra detaylar.