gönül verdin derlerdi o delikanlıya, en sonunda varmışsın bir erzincanlıya.
edebiyat arşivlerine göre fahriye ablanın bir erzincanlıya varması bir gönül bağı değildir, delikanlı sözcüğüne kafiye bulma zorunluluğundandır. şiirin yazıldığı yıllarda adıyaman diye bir il olmadığına göre ancak bir vanlı’ya varabilirdi fahriye abla, o da vanlı’nın başına iki heceli bir sıfat bulmak şartıyla. dıranas sıfatlarla uğraşmaktansa bir erzincanlı’yı tercih etmiş.