herkese göre değişebilen, genel geçer toplumsal algı olarak değerlendirildiğinde göze, içsel özgürlüğe vurursan da kalbe hitap eden algıdır. çok iyi görünümlü sevgililerim oldu. kendi kız kardeşimin bile, beğene beğene bunu mu beğendin dedikleri de oldu. ortak noktaları, bana bir şey katabiliyor olmalarıydı. benim güzellik anlayışım çok seçici. hayatıma, benliğime, yaşam tarzıma, dinlediğim müziğe, yaptığım ya da yediğim yemek zevkime bir şeyler katabiliyorsa bir insan, güzel buluyorum ben. bazısının bir bakışı yetiyor gerçekten, var öyle bir şey. ama bazısıyla da bir sohbet esnasında aynı frekansı yakalıyorsun. sanki o noktada uzayın çok değişik bir galaksisinde yalnızca onunla kaybolmuş gibi oluyorsun. kimse sizi bulmasın, geri çağırmasın.
ha tabi bütün bunların karışımı bir insan buldum mu, bulamadım. ben öyle miyim? değilim. ben mesela, ilk bir kaç dakikada kafa göz dalmak isteyeceğin, acayip gıcık bir tipim. (sekizden fazla insandan duydum, doğrudur herhalde) ama demek ki, sadece kalçalardan ya da üçgen vücuttan ibaret değil güzellik ki, ben kendime katlanamıyorken işte o bazı algıda seçicilik yaptığım insanlar tarafından beğenilebiliyorum. bu da bana, karşımdaki her hangi biri hakkında daha iyi empati kurabilmemi ve daha anlayışlı olabilme sabrını veriyor.
büyüklerinizden hepiniz duymuşsunuzdur, "güzellik geçici yavrum, geçim olsun yeter ki" derler. valla it's a power of the experience ya. bana henüz orta yaşıma yeni yaklaşıyorken bunu düstur edinmeme katkısı olan tüm güzel insanlara çok kere teşekkürler.