Daha dün gibi buraya ilk gelişim. Birbirlerini uzun zamandır tanıyan insanlar vardı burda, daha doğrusu herkes birbirini tanıyor gibiydi. Derme çatma duvarları olan, parasızlıktan kapısı penceresi bile taktırılamamış mütevazı bir ev gibiydi. Sevdim burayı içindeki sığınmacılarla birlikte. Çünkü herkes bir şeylerden kaçıp da burada inzivaya çekilmiş gibiydi.
Sonra zamanla kalabalıklaştı burası, elbirliğiyle kapıları, pencereleri, duvarları tamamlandı. Hatta çiçekler bile ekildi bahçesine. Artık mutfağında tarçınlı kek pişen gerçek bir yuva gibiydi burası. Ve ilginçtir ki bahçede hiç yabani ot da çıkmıyor.
Bahçıvanlar çalışkan galiba.