1. 'e ait bir şiirdir. nedense bu şiir bana nazım'ın piraye'nin mektuplarının birinden şiirleştirdiği mektubunun cevabıymış gibi gelir her okumamda. belki de öyledir, ama mektupların tarih karşılaştırmasını yapmak gerekir tabii. öyle olmasa da sorun değil,


    bir tanem!
    son mektubunda:
    «başım sızlıyor
    yüreğim sersem!»
    diyorsun.
    «seni asarlarsa
    seni kaybedersem;»
    diyorsun;
    «yaşıyamam!»

    yaşarsın, karıcığım,
    kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgârda;
    yaşarsın, kalbimin kızıl saçlı bacısı
    en fazla bir yıl sürer
    yirminci asırlılarda
    ölüm acısı.
    ölüm
    bir ipte sallanan bir ölü.
    bu ölüme bir türlü
    razı olmuyor gönlüm.
    fakat
    emin ol ki sevgili;
    zavallı bir çingenenin
    kıllı, siyah bir örümceğe benzeyen eli
    geçirecekse eğer
    ipi boğazıma,
    mavi gözlerimde korkuyu görmek için
    boşuna bakacaklar
    nâzım'a!

    ben,
    alaca karanlığında son sabahımın
    dostlarımı ve seni göreceğim,
    ve yalnız
    yarı kalmış bir şarkının acısını
    toprağa götüreceğim...
    karım benim!
    iyi yürekli,
    altın renkli,
    gözleri baldan tatlı arım benim;
    ne diye yazdım sana
    istendiğini idamımın,
    daha dâva ilk adımında
    ve bir şalgam gibi koparmıyorlar
    kellesini adamın.
    haydi bunlara boş ver.
    bunlar uzak bir ihtimal!
    paran varsa eğer
    bana fanila bir don al,
    tuttu bacağımın siyatik ağrısı.
    ve unutma ki
    daima iyi şeyler düşünmeli
    bir mahpusun karısı.
    #8069 ma icari | 8 yıl önce
    0şiir