klasik öğretiye göre kıt kaynaklarla sonsuz istekleri giderme yöntemi olarak tanımlanır. ancak bu tanıma karşı çıkan iktisat ekolleri de mevcuttur. (bkz: ekolojik iktisat )
bu tanıma yapılan en büyük eleştiri, tanım gereği getirdiği iki temel varsayım üzerine yapılmaktadır: kaynaklar kıttır, istekler sonsuzdur.
öncelikle kaynaklar gerçekten kıt mıdır? bir üst girdide "zaman" kaynağından bahsedilmiş. zaman gerçekten kıt mı, yoksa ekonomik düzen içerisinde köle gibi çalıştırıldığımız iş yerleri yüzünden git gide kıtlaştırılıyor mu?
peki ya istekler? insan gerçekten "sınırsız" istekleri olan bir varlık mı? yoksa doğası gereği yaşayacak kadar besin kaynağı ve üreyecek uygun bir ortam yaratmak aslında insan için yeterli mi? son model bir araba ya da son model bir cep telefonuna sahip olmak gerçekten bu kadar istenecek bir şey mi? isteklerimiz sınırsız mı yoksa ekonomik düzen içerisinde isteklerimiz git gide arttırılıyor mu?