bir süredir aklımda. götüm yiyor mu yemiyor mu muhabbetinden çok, acaba düzelir mi ya da yoluna girer mi diye düşünüyorum. belki diyorum gençlik tribidir, iki günlük sıkıntı için koca hayatı piç etmeye değer mi?
öte yandan aşırı sıkıldım.
toplumun kabul ettiği hiçbir şeyi benimseyip, ayak uyduramıyorum. bu anarşistlik ya da bunalıma girmiş kişi söylemi değil, yanlış anlamayın.
üniversite hayatım var. fakat bir sik becerdiğim yok. ilgimi çekmiyor, getirisi yokmuş gibi hissediyorum. bu yüzden bok ettim bir çok şeyi. 4 yılda bitecek okul, henüz yeni başlıyor sayılır. öte yanda ailem var, bir şeyler bekleyen insanlar. onlara yalanlar söylemekten, sandıkları adam gibi davranmaktan bıktım usandım.
uyuşturucu bağımlılığı yaşadım, maddi problemler. çalıştım köpek gibi para için. günlerimi, haftalarımı piç ettim 40 lira için günde. üç bira, bir paket sigaraya gitti gün sonunda hepsi.
bazen diyorum, negatif insan tribindesin oğlum, az sabret lan güzel olur. ama öncelikle ailem böyle bir adam olduğumu bilse kesinlikle yıkılır, anlayamaz bile beni. hanginiz anlatabilir ailesine, topluma ayak uyduramama, düzene karşı gelme muhabbetleri falan. babanız ne tepki verirdi?
o yüzden aile olayı bir yana, zaten zamanım tükeniyor. ya tamamen bir anda ortadan kaybolacağım. arkamdan ağlarlar, söverler sayarlar belki biliyorum. ama göze aldım. yüzyüze gelip, itiraf edip aşağılanmatan, hesap vermekten daha mantıklı. ya da öleceğim işte. zaten en kötü senaryo gerçekleşmeden insanlar asla hak vermiyor hayatı boka saran birine. anca ölünce ya da kaybolunca diyorlar, keşke burada olsa da hiçbir boka yaramasa diye.
böyle güzel paralar kazanabileceğim iyi bir geleceğim olmayacak. bu yüzdendir ki, rahat yaşayamacağım. sürekli günü kurtarmakla geçecek hayatım. aslında bundan şikayetçi sayılmam. bazen askeri ücretle çalışan insanları bile kıskanıyorum. beni korkutan birilerine karşı sorumluluk sahibi olmak, birilerinin iyi niyeti ya da fedakarlıkları karşısında ezilmek.
gencim daha. fakat her şeyi tüketmiş hissediyorum. çok güzel kadınlar oldu hayatımda, çok çılgın aşık oldum, beraber yaşadım, sevdim, seviştim, aldatıldım, aldattım. güzel bir çocukluk yaşadım. bana değer veren ailem vardı. arkadaşlıklarım oldu, hepsi kendi yolunu çizip siktir olup gitti, ben bıraktıkları yerde kaldım.
cennet cehennem, yaratıcı ya da yaratılma olaylarına pek inancımda yok. bu yüzden her şeyin tamamen biteceğine inanıyorum. ne olabilir ki en kötü? en boktan senaryo nedir tüm inançlar içerisinde? yanar mıyım asırlarca?
kabul ulan.
poz kesmek, tribe girmek, depresif takılmak falan değil. hepsine dışarıdan bakabilmiş adamım. bazı şeyler vardır. beceremezsin, ayak uyduramazsın. çekilir gidersin.
roll play bir oyun gibi. taşaklı adamlar vardır, bir şeyleri becerebilmiş. sever herkes. sen beceremezsin, sarmaz. bırakırsın oyunu. hah öyle, ben beceremedim. aslında ilgimi çeken çok şey oldu. ama hiçbir şey yapmadan sadece elde etmek istedim. öyle de olmuyor, biliyorum.
bu muhabbetleri kimseye anlatamadığımdan, sürekli yalanlar söyledim insanlara. o kadar çok yalan söyledim ki, kimse tanımıyor beni artık. ben bile inanmaya başladım büründüğüm karaktere. aklımda tutamıyor, bazen götümde patlıyordu bazı yalanlar.
o yüzden gerek yok diye düşünüyorum artık. korkuyorum da, belki diyorum vardır hesap vereceğim bir platform ölünce. götüm de yemiyor, vicdan ya da manevi şeyler dışında boka sardı hep yaptıklarım. günah sayılacak her şey bende.
ama yaklaştığımı hissediyorum. aile, okul, toplum, vasıf hiç birini beceremiyorum. sadece iyi rol yapıyorum.
ya böyle kimsenin bilmediği bir yerde, siktir olup gidip mütevazı bir şekilde yaşayacağım. ya bitireceğim hayatı. her gece içip içip bunu düşünüyorum, muhakemesini yapıyorum içimde.
çok var böyle adam biliyorum. şuan dinlediğim müzisyen bile 27sinde intahar etmiş biri aynı sebeplerden. ama hiç değilse adamın yeteneği ya da hatırlanabilir bir olayı varmış. hiçbir şey yapmasa, kariyeri ya da uğraştığı bir şeyler, getirisi olan bir mesleği falan varmış.