film isra suresinden bir ayetle bizi karşılıyor.*. daha sonra film ezan sesleriyle muharrem'in abdest alıp namaz kılmasıyla devam ediyor. hemen ardından psychedelic müzik ve görüntüleriyle yaklaşık bir buçuk saatlik bir yolculuğa başlıyorsunuz. spoiler vermeden özetlemek gerekirse film yaşadığımız sistemde hem dini ödevlerimizi eksiksiz yapabilmek hem de ahiret hayatını eksiksizce yerine getirmek imkansızdır demek istiyor. nazım hikmet ran'ın şiirinden *alıntı yaparak da filmi son buluyor.
beni en çok etkileyen erkan can'ın performansı ve filmin müzikleriydi. engin günaydın'ın ekrana geldiği sahnede istemsiz bir gülümseme oldu bende. adam ne rolde oynarsa oynasın kendine has mimikleri ve hoş ses tonundan dolayı beni istemsiz gülümsetiyor. belki de o artık engin günaydın değil de hafızalarımızda burhan altıntop olduğu için bu etkiyi veriyor. velhasıl güzel filmdir. izlememişseniz mutlaka izleyin derim.
yazarın kendine sitemi: filmi sinemada izlemediğim için kedime çok kızmakla birlikte 2006 yılında yayınlanan filmi henüz izlediğim için kendimi kınıyorum.