1. 'a ait bir şiirdir, "arsız otlar gibi büyür gider/gece yarısından sonra yalnızlık/çaresizliğine acırım ellerimin/ellerimi affedemem bir türlü/sen beni affedecek misin"


    gökyüzünde bir top bulut avare
    bulutlar içinde yüzün mahzun
    günlerce sebepsiz içlenir, sonra
    ne sevdiğin akşamüstleri ne yağmur
    unutursun

    bütün çocuklar sustu, şarkılar sustu
    aklın alabildiği beyazlıkta
    -kimse farkında değil yalnız ben
    bir deli poyraza tutulacak
    erişilmez şeyler üstüne bunca rüya

    arsız otlar gibi büyür gider
    geceyarısından sonra yalnızlık
    çaresizliğine acırım ellerimin
    ellerimi affedemem bir türlü
    sen beni affedecek misin

    ben içten içe savrulan harman
    ben artık yaşamayacak olan
    bırakıp gitmek gerek duyuyorum
    ne varsa aşk gibi dostluk gibi
    sonsuz sıcaklığına alışılan

    gökyüzünde bir top bulut avare
    bulutlar içinde ellerin yüzün
    ıslak yollarda bir ekim sonu
    içlenir sebepsiz içlenir
    eski yağmurları düşünür müsün
    #7628 ma icari | 8 yıl önce (  5 yıl önce)
    0şiir