bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
haklılığımızı fısıltılarla ancak anlatabildiğimiz, hakkımızı haksızlığa düşmek tereddüdüyle arayamadığımız zamanlar bitecek elbet; dilimizin çözüldüğü ve çağların bizleri de meşru kıldığı günlere duyulan umutla yaşama tutunmamız gerek.
gençliklerini emekleri uğruna heba eden ve ardından emekleri de hiç edilen dostlarımın; bir gelecek kurmasına dahi izin vermiyorlar.harbiyeliler'den bahsediyorum.memlekete gelince görüşmek hayaliyle yanıp tutuştuğum dostumun tutuklandığı haberini aldım gelir gelmez.sana ulaşmam şu an için pek mümkün değil kardeşim, ama ilk paragrafta yazdıklarımın bugün için ne kadar kof gelse de, seni aklımdan çıkarmadığımın emaresi olsun.
"Yaraların kabuğu kolayca kaldırılıyor
halkın doğurgan dünyasına dalmakla " diyor ya İsmet Özel.
Birkaç gündür her akşam dükkana uğrayıp babamı soran, ve yüzündeki yıkıntılı ifadeyi çehresinde pek de görmediğim bir adam, bu akşam tekrar uğradı dükkana.Yoldan geçerken genç oğlunun kolundan bir çocuk edasıyla aklıma bir şüphe düştü ilkin, etraftaki insanlarla konuşurken de meselenin özünü anlamıştım:
Diğer oğlunu uyuşturucunun kollarında yitirmiş meğerse.
Gözlerinde açık seçik anlaşılmasa da, acının ardından kendini var etme gayretiyle sıyrılmaya çalışan bir intikam hissi vardı.
zor...