1. 'a ait bir şiirdir, "şimdi biz/yani biz analar/artık o avluya nasıl sığarız"


    avlu bir çığlıkla tamamladı
    sanki eksikli kalırdı o çığlık olmasa
    uzun buzdan sarkıtlar biçiminde
    dondu çığlık

    dondu çığlık
    lacivert resimler çizerek üstümüze
    ? ana o çığlığı nereden buldun?
    düşündü nöbetçi, sirenlerden mi
    martılardan belki
    ama nerde deniz? deniz olmalı ki
    üstümüzde mavisi kesilmiş soğuk gökyüzü
    altımızda
    altımızda yanımızda ve her yerimizde
    avlu.

    avlu, o yedi günün birinde
    toplaşıp toplaşıp dağıldığımız
    yaşayan parçamız oldu.

    avlu
    kulübeler ve dikenli teller
    pembe ve çatık nöbetçi
    kalan altı günde birikir mi
    kurşuni damdaki deprem öncesi sessizliği
    o çığlık olmasa yarım kalacaktı sanki
    üstümüze doğrultmaya tüfekler
    mekanizma sesleri
    geldi bütünledi
    çelenkti o, kara gövdesiyle devindi avluda
    dokusunda ilenç çiçekleri
    önünde durdukça her bir ananın
    büyüdü
    öyle ki
    onu kim görse dağ derdi
    #7473 ma icari | 8 yıl önce
    0şiir