bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
2018 yılında tekrar beraberiz.
ocak bile geride kalmış hatta!
bu süreçte, yıl sonu yoğunluğu, yeni yıl sıkışıklığı, aynı kurumda çalıştığım bazı zavallıların iftira girişimleri, standart stres gibi işle ilgili ve dayımın vefatı, yakın arkadaşımın babasının vefatı, yakın arkadaşımın anneannesinin vefatı gibi peş-peşe kayıplar, defin ve miras işleri gibi düşmanımın bile yaşamasını istemeyeceğim şeylerle yoğunlukla karşılaşmak gibi kişisel olaylar hayatımızdan geçti; geçiyor.
meditasyona başladığım kadar yoğun devam etmemekle birlikte, hayatımın bir parçası haline getirdiğim için; daha doğrusu meditasyon sürecinde edindiğim bazı yaklaşımları yaşantımın bir parçası haline getirdiğim için ağır hasar almadım.
ne yapılabilir?
soru bu.
ne yapılabilir ve ben ne yapabilirim. yapılabilecek bir şey yoksa -ölüm gibi-, devam eden süreçte nelerle karşılaşabilirim ve karşılaşacağım şeylerle ilgili ne yapabilirim?
böyle yazınca hayatın çok zor ve kötü olduğu izlenimi vermiş olabilirim ki zaten anlatmaya çalıştığım da bu; bazen yağmur yağar, bazen tipi olur evden çıkamazsın, bazense günler-haftalar sürebilir kötü hava ama önemli olan, sığınabileceğim yerler inşa etmiş olmam ve fırtına geçene kadar sağlam kalabilmem.
bedeli de var elbette. özellikle alkol vs. fazla tükettim bu süreçte. çok keyifliyken veya hayatın çok zorladığı dönemlerde biraz ucunu kaçırıyorum. zayıflığım var sarhoş olmaya karşı genel olarak. içip sapıtmıyorum ama sık ve bol içince vücut da 21 yaşındaki vücut değil; güçsüzleştiriyor insanı. bu bir gerçek fakat işte, her şeyi de meditasyonla çözmeye çalışmak çok gerçekçi olmuyor. bence ruhumun sarhoş olmaya da ihtiyacı var. sürekli ayık çekilebilir bir dünya olsa, zaten burada böyle bir başlık da olmayacaktı. ayrıca, dünya nimetlerinden mümkün olduğunca faydalanmak gerekir bence. bir insanı bir şey mutlu ediyor ve o şey diğerlerine zarar vermiyorsa çok da baskı yapılmamalı bence insanlara.
bu süreçleri onarılmaz hasarlara maruz kalmadan atlatabilmemin temel sebebi ise yukarıda da bahsettiğim gibi yoğun meditasyon yaptığım dönemlerde elde ettiğim "kendi hayatıma daha bütün bakabilmek" oldu. sorunları inkâr etmek veya olumlu şeyleri olduğundan fazla büyük görmek yerine, her şeyi olduğu gibi ve olabildiğince bir bütün halinde görebilmek.
bunun yanına biraz da yine eski yazılarda bahsettiğim "dünyayı ben kurtaramam; hem kaldı ki dünya kurtarılmak dahi istemiyor, ben kim oluyorum" yaklaşımının da ciddi anlamda katkısı oldu elbette.
olacak olan oluyor bir şekilde. kaderci bir insan değilim ama gerçekleşen her şey gerçekleşmesi gerektiği için gerçekleşmiştir. oturup "ya şöyle olsaydı-böyle olsaydı"larla vakit kaybetmek çok anlamsız geliyor bana. bu yaklaşımı yerleştirdikçe başarı geliyor açıkçası. insanlar çocuk gibi birbiriyle uğraşırken siz kendi işinize bakıyorsunuz. genel olarak sorunların değil, çözümlerin parçası; hatta zamanla çözümlerin öncüsü oluyorsunuz.
yolculuk devam ediyor bakalım...