1. 'a ait bir şiirdir,


    "körleşme" diyor telefondaki ses
    bakmadan yürüyüp gidiyoruz
    ırmak yanımızdan akıyor,
    dağıttığımız, boşa gittiğini sandığımız
    sözcükleri bir bir derleyerek
    bir gün yeni bir yatak
    açmak için kendine
    umutlanıyoruz
    büyücü değiliz,
    bir solukta
    değiştiremiyoruz
    akarken akarken yanımızdan
    ırmak değiştirir umuyoruz
    "körleşme" diyor telefon
    gözlerimiz:
    ortaya anılar atıyoruz
    insanlar mı kuzular mı
    seçilemiyoruz.
    ırmak yanımızdan akıyor
    yatağını zorlayarak, yıkarak bazan
    bakmadan geçip gittiğimiz
    o sislerin pusların içindeki: ah
    geri dönüşlerle yürüyor kimimiz
    düşleri azaldıkça anılan artıyor
    onlar bizim delilerimiz mi
    kilitleyip unutuyoruz.
    durmadan unutmak unutmak unutmak
    teselli. kendimizi koyuveriyoruz
    "hiçbir şey kaybolmaz" diyoruz.
    hala körleşmeden söz ediyor telefondaki
    o da susar büsbütün
    lâl-ü ebkem kalırız.
    #7439 ma icari | 8 yıl önce (  5 yıl önce)
    0şiir