Çocukların Her şeyi hissedebildiklerine eminim artık. Bugün, bizim ufaklıklardan biri erkenden uyudu. Ben de öylesine duruyordum odada. Kısa bir süre Sonra sıçrayıp uyandı, korkmuştu. Hemencecik girdim yanına, minicik bedenini sardım kollarımla, göğsüme koydum başını, sakinleşsin diye. Saçlarına bir öpücük kondurdum. Gözlerini bana dikti, gözlerimin içine bakıyordu. Gülümsedim. Elini yanağıma koydu, ve okşadı hafiften. Sanki o da benim kötü olduğumu, korktuğumu, nasıl zorlandığımı hissetmişti. Gerçekten o anda nasıl olduğumu hissetmiş, Beni rahatlatmak istiyor gibiydi. Sonra elimi küçücük ellerinin arasına aldı. Sarılıp sakinleştik birlikte. Bunu yapan 2 yaşındaki bir çocuk, hatta bebek daha. İkimiz de ebeveynlerden yana şanslı değildik. O benim derdime çare oldu, ben onun. Birbirimizi anlıyorduk, çoğu yetişkinden daha iyi hissettirmişti bana. Gerçekten bir süreliğine de olsa sıkıntılarım gitmişti, güzeldi. Küçüklerin Bir gülümsemeleri bile bütün sıkıntılardan uzaklaştırıyor insanı. onların da birer birey olduğunu unutmadan, güzel davranın. Çocukları sevin, çok sevin. Sokakta, caddede gördüğünüz çocuklara gülümseyin. Onlarda eminim size geri gülümseyeceklerdir. Çünkü Çocuklar sevgiyi en çok hak eden, mükemmel canlılardır.