1. diyalektik, eski yunanca'daki "tartışma" anlamına gelen "dialego" kelimesinden gelmektedir. eski zamanlarda diyalektik, muhatabın savındaki çelişkileri ortaya çıkararak ve bu çelişkilerin üstesinden gelerek gerçeğe erişme sanatıydı. eski çağlarda düşüncedeki çelişkileri ortaya çıkarmanın ve karşıt fikirlerin çatışmasının gerçeğe erişmede en iyi yöntem olduğuna inanan filozoflar vardı. düşüncenin bu diyalektik yöntemi, sonradan doğa olaylarını da kapsamına aldı. doğa olaylarını sürekli bir hareket ve değişme halinde gören ve doğadaki gelişmeleri, doğadaki çelişkilerin gelişmesinin ve doğadaki karşıt güçlerin birbirini etkilemelerinin bir sonucu olarak gören, doğanın kavranmasının diyalektik metoduna dönüştü.

    diyalektik esasen metafiziğin tam zıddıdır.

    diyalektik, doğayı rastgele bir araya gelmiş, birbirinden bağımsız ayrı "şey"ler olarak değil; maddelerin ve şeylerin birbirine organize bir biçimde bağlı olduğu, birbirini etkilediği bir bütün olarak görür.

    diyalektik, doğada değişmezlik halinin olduğunu reddeder ve bunun aksine devamlı bir hareket olduğunu savunur.

    "tüm doğa, en küçüğünden en büyüğüne dek, sürekli bir varoluş ve yok oluş, sürekli bir akış, sonsuz bir hareket ve değişme içindedir."-f.engels

    diyalektik, kalıcı gibi görünen ve bitmeye yakın olan şeyleri değil, o an basit gözükse de sıfırdan başlayan ve gelişen şeyleri güçlü kabul eder.

    "en temel anlamıyla diyalektik, "şey"lerin özünde var olan karşıtlıkların incelenmesidir." -lenin (felsefe defterleri)

    "gelişim zıtlıkların mücadelesidir." -lenin (materyalizm ve ampirio-kritisizm)

    her şey şartlara, yere ve zamana bağlıdır.
    #71562 pugio | 7 yıl önce
    0felsefe terimi