Bu sabah bir kadın gördüm ve çok güzeldi ya la. Yüzünde hafif umursamaz ve yağmur cileştirdiginden olsa gerek, hırslı bir ifadeyle, emin adımlarla yürüyordu karşı kaldırımda. Saçlarının neredeyse üç numara oluşu güzel yüzünü daha da açığa çıkarmıştı. Ayaklarında siyah asker botları, bacaklarında ince çorap, üzerinde geniş kalçalarını sarmış siyah bir elbise vardı. Vay babam ya. Anlamaya çalıştım ancak başaramadım; biliyorum. Yine de anlatmam lazımdı. Çünkü uzun zamandan beri kimseye böyle kapılmadım. Aura falan... Neredeyse yolumu değiştirip onla konuşmak için peşinden gidecektim. Sonra milletin işi gücü var lan dedim kendime ve ağır aksak yoluma devam ettim. (Kimse şimdi milletin işi gücü olduğu aklına gelmese konuşmaya gidecektin ve rahatsız edecektin demesin. :) ) Hiç tanımadan kapılmak böyle bir şeymiş demek.
