Kurutulmuş kesilmiş hamur ve bu hamurdan yapılan makarna benzeri yemek. pek çok şey gibi artık yok olmaya yüz tutmuş bir gelenektir erişte kesmek. marketlerde paketlenmiş erişte hatta içinde patates, un, yumurta karışımı iç malzeme bulunduran mantı bile bulmak mümkün. hazırı varken ne öyle meşakkatli bir işle uğraşacak insan kaldı ne de bunun için harcayacak zaman var.
şöyle yapılır"dı" diye anlatayım ben:
koca bir tekne, leğen hamur yoğrulur. hamurun miktarı erişte ortaklarının sayısına bağlı tabi. hamurun içeriğini bilmiyorum ama normalde un, su ve tuzla yapılan hamurdan farklı değildir sanırım.
hamur dinlendikten, hamur açılacak tablalar hazırlandıktan sonra tabla unlanır, hamurdan iki eli dolduracak kadar hamur yani beze koparılır. unla çevire çevire elle genişletilir önce. hamur zaten yumuşacıktır, unla mıncıklarken iyice mayışır, hamurla oynamayı bırakıp oklavayı kapmak lazım.
hamur açmak anlatılmaz, görerek deneyerek öğrenilir. usta ne kadar iyi olursa olsun iş çırakta biter. yani çırak beceriksizse olmaz o iş. mesela bir kadın çok iyi hamur açar ama kızı hamur açıyorum diye hamurun resmen canına okur.
hamurlar güç bela açıldı. iki zor aşamadan birincisi tamamlandı yani. sıra öbürüne geldi. biz bu hamurları nereye sereceğiz? hadi yer bulduk diyelim. hamurları bıraktığımız gibi bulabilecek miyiz?
mesela ben ve evdeki diğer çocuklar odaya serilmiş hamurları hiç rahat bırakmazdık. ucundan koparıp yerdik, kurumuş hamuru kırardık... o hamurları sağlam bir şekilde kurutmak önemli.
son aşama: hamurlar önce şerit hâlinde kesilir. sonra bu şeritler de muntazam kibrit çöpü boyutlarında kesilir. üçgen şeklinde kesenler de var.
kesilen erişteler tablanın üzerinde karıştırılır, unlanır. ya koca bir bakraca ya da cam kavanozlara doldurulur.
kışın da makarna haşlar gibi pişirip yoğurtlanır, üzerine tereyağı gezdirilir.