yalnızım, derdimi paylaşacak ne kimsem var ne de paylaşma mecalim. dinlemeyi/anlamayı değil, söz sırası kendilerine geçip de öğüt vermeyi bekleyen insanlardan sıkıldım. kendi kendimeyim bu sıralar. türk sanat müziği dinliyorum sık sık. yutupta sıradan çalıyor bir ordan bir burdan, bazen hüzünlü bazen hareketli ve neşe dolu olsa da, her bir güftenin hatırası var her bir bestenin hatırlattıkları... bir de işte tüm bu şarkıların müştereği olan bir kadının (veya onlu günlere duyduğum) nefretle karışık hasreti.