bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
çocuk anne ve babanın yansımasıdır.
bu söz son derece doğru bir söz. çocuklar sizden gördüklerini yapıyorlar, sizden öğrendikleri gibi davranıyorlar. sizin gibi konuşuyor, sizin gibi tepki veriyorlar. istisnalar tabi ki ayrı tutulmalı. bazı çocukların çok özel durumları olabilir. ama bu yukarıdaki cümle çok büyük bir oranda gerçek.
bu ne mi demek? bu demek oluyor ki çocuğun psikolojik problemleri olduğunu düşünüyorsanız önce bi dönün kendinize bakın. çocuğu psikoloğa (pedagoga) götürmeden önce kendiniz için bi psikologdan randevu alın. "çocuk şöyle yaptı, böyle dedi" diye hayıflanmadan önce bi düşünün bakalım o çocuk o sözleri, o davranışları kimden öğrendi? veya siz ona nasıl bir ortam sağladınız da bu çocuk bu kadar hırçın/yaramaz/öfkeli/inatçı...vs oldu.
bu çocuk çok rererö demek kolay. suçu çocuğa atmak, olmamış bu demek en kolayı. o küçücük beyinler niye böyle davranıyor diye düşünürken kendimize hiç bakmıyoruz değil mi? niye öyle davranacak, senden ötürü*
bi de başka bir bakış açısından bahsedelim;
sürekli yapma etme denilen çocuk ya çok hırçın olur ya da tamamen içine kapanır.
sürekli ay düşersin, ay hasta olursun denilen çocuğun hayal gücü gelişmez, yeni şeyler öğrenemez, merak duygusu törpülenir.
sürekli aferin çocuuma, prensesime/paşama denen çocuk gerçek dünyaya adım attığında sudan çıkmış balığa döner; "hani prensestim/paşaydım la ben, kimse iplemiyo beni" diye buhranlara girer.
eyyorlamam bu kadar.