yerin altında büyüyen yumru kökleri yenen kış sebzesi. ingilizce ismi jerusalem artichoke, kudüs enginarı yani. nereden yakıştırmışlar bilmiyorum.
yer elması çok bilinen, sevilen bir yiyecek değil. rastgele alan da nasıl pişireceğini bilmiyor pek. eskilerden bir tarif vereyim, mutfak gamınıza leziz bir şey eklensin. annem yapardı, şimdi de ben yapıyorum.
önce bu yamru yumru kökleri güzelce soyup kuşbaşı ebadında doğruyoruz.
bir tencerede bıçak sırtı doğranmış soğanlarımızı makul miktarda zeytinyağında kavurmaya başlıyoruz. soğanlar pembeleşince içine doğradığımız sebzemizi ekliyoruz. bir avuç pirinç katıyoruz, biraz da su, çok doldurmayın suyu, azaldıkça ekleyin azar azar. sonra efendim pek alışılmadık bir malzeme var bu yemekte. bir kahve fincanı dolusu kuru üzüm konuyor içine. bütün malzemeyle birlikte eklenecek bu da. yavaş yavaş pişiyor yemeğimiz. tuzunu unutmayın. başını da boş bırakmayın. yarım demet dereotunu yıkayıp incecik kıyıyoruz bu arada. yer elmaları ve pirinçler piştiyse ve tencere suyunu çektiyse altını kapatıp dereotunu ekliyoruz, dereotunu ekledikten sonra pişirmeye devam etmiyoruz ki aroması uçmasın ve rengi kararmasın.
pişen yemeğimizi bir kaba aktarıp soğumasını bekliyoruz. kabın üstü bir kapak ister ki yemeğimiz soğurken üstü kurumasın, tam da kapatmamak lazım ki buharı kapakta yoğuşup tekrar içine su olarak inmesin. buzdolabında bir kaç saat dinlendikten sonra afiyetle yiyiniz. bazıları üstüne limon sıkar. ben sevmem.