küba'yı ütopya gibi göstereneler ya gitmemişler ya propaganda yapıyorlar. anlatalım:
halkı dilenci haline gelmiştir. paçanıza yapışıp "rehberlik" teklif edenleri bir kenara bırakalım -o kadarı her fakir ülkede var- sizinle muhabbet kuran, iletişime geçen her küba'lı sonunda para istiyor. olmaz diyene "bari yemek ısmarla, ben içki alacaktım sen al" istekleri geliyor. fuhuş çok yaygın -kültürel olabilir, küba'da benzer ülkelerden daha yaygın olup olmadığını bilmiyorum. E hani parasız da mutlulardı ?
bakın küba'yı gömmüyorum. bunları tayland'a, hindistan'a gidenler de bir yönüyle yaşayabilir ama kimse "thai halkı fakir ama namuslu, hint insanı fakir ama mutlu" edebiyatı parçalamıyor.
ifade özgürlüğü yok. yok oğlu yok. barda politika muhabbeti açamazsınız. kimin polis olduğu belli değil. iletişim özgülüğü yok. yok oğlu yok. internet kapalı adamlarda. bir mail bir haftada atılıyor.
bir kez daha: zayıf düşen, kendini tehdit altında hisseden, ambargo yiyen her ülke benzer baskılar kurabilir. ama vay efendim "her şey şeffaf, seçim sandıkları okul çocuklarına emanet " yok efendim "devrim herkesin kalbinde" demek boş masal.
bundan sonraki gidisimden edit: yukaridaki manzara cok farkli degildi ama turizmi daha fazla ogrenmisler. internet olayi da rahatlamis. halka hala cok pahali ama wi-fi 3 yildizli otellere kadar yayilmis, oralarda calisan nufus da nasipleniyor. daha kapsamli bir yaziya kadar bu burada kalsin.