uzun süre böbrek yetmezliği çekmiş, ölmeden önceki son saatlerinde de "kurtuluyorum, üzülmeyin benim için" demiş bir insanı tanıdıysanız, ister istemez yaptığınız şey.
bugun de guzel gecsin kanunlu manunlu güzel bir açıklama yapmış. bir ekleme de benim yapmam gerek: organ bağışında bulunurken, size verilen formda "ölmeniz durumunuzda ilk aranacak kişinin adı, soyadı ve telefonu" kısmı var. bu kişi siz öldükten sonra (eğer vasiyetinizde belirtmediyseniz) organ bağışınızı onaylayan kişi olacak. yani doktorlar sizin cesedinizi görünce bu kişiye dönüp "organ bağışını onaylıyor musunuz?" diye soracaklar. annem beni yapmış bu kişi.
ofisteyken bir gün sağlık bakanlığı'ndan bir mesajla irkilmiştim. annemin ne organ bağışında bulunduğundan ne de beni yazdığından haberim yoktu. mesajın içeriği oldukça hüzünlüydü. aklımda kaldığı kadarıyla şuna benziyordu: "şu kişi, ölmesi durumunda, sizi organ bağışını onaylayacak kişi olarak belirlemiştir. şu kişiye organ bağışında bulunduğu için teşekkür ederiz."
o kadar da göz korkutan bir şey değil organ bağışı. bencil olmak yerine, insancıl olmayı seçmek daha iyi hissettirebilir size.