bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
kovulmadım; terfi aldım, bir de yardım etmesi için eleman aldılar.
istifa edemedim. çünkü diğer işler olmadı.
eskisi kadar gün-gün ve planlı-programlı meditasyon yapamadım. iş sebebiyle o kadar çok dolaştım, üstüne boş hafta sonları da şehir dışı dolaştım ki zaten herhangi bir şeyi dert edip o dertleri yönetmek için de meditasyon yapmaya zaman kalmıyor.
desem de inanmayın.
evet, ekstra zaman yaratıp meditasyon yapmadım çünkü pek ihtiyacım kalmadı keza sakin kalmak, düşünce ve duyguların yoğunluklarına kapılmamak için fabrikaları tamamen durdurup bakıma almama veya olağanüstü hal ilan etmeme gerek kalmadı. bunu normal süreçler içinde yapabilmeye başladım bir yerden sonra.
bu benim için yeni bir seviye.
hayatta kusursuz diye bir şey yok; ona ulaşma mücadelesi var. o yolda başımızdan geçenler var.
iyi-kötü diye de bir şey yok bence.
gerçekleşen-gerçekleşmeyen var.
gerçekleşmemiş şeyler için de üzülmek, eğer değiştiremiyorsak, anlamsız, faydasız, gereksiz.
gerçekleşmemiş, hem geçmişi hem geleceği kapsıyor.
tabii ki gerçekleşmemiş şeylerin istediğim gibi gerçekleşmeleri için uğraşıyorum. bundan vazgeçemeyiz zaten. bizi hayatta tutan şeylerden birisi bu gündelik mücadeleler. değerleri bozmadan, mümkünse onları geliştirerek ilerlemekten vazgeçemeyiz fakat, olmuyorsa da tekrar deneyip daha iyi yenilmekten başka çare yok.
dünyayı tek başına taşımaya çalışmanın ne dünyaya ne de insanın kendisine bir faydası yok.
dünyayı taşımaya çalışmak zaten başlı başına gereksiz.
seyahat devam ediyor; bakalım nereye götürecek bizi.