bana çocukluğumu hatırlatan ve özleten, anlamlı bayram.
çocukken okulun olduğu günler "hafta sonu gelsin akşama kadar uyuyacağım" deyip, hafta sonu olunca yine evde en erken biz kalkar; televizyonun başına oturur, vururduk çizgi filmlerin dibine. tekrar okul günü geldiğinde de "bir daha ki hafta sonu kesin uyuyacağım; bu sefer kaçmaz" diyerek, aynı paradoksun içinde bulurduk kendimizi.
hayat böyle çocukken dert sandığımız şimdi ise gülüp geçtiğimiz çocukluk dertleriyle devam ederken, 29 ekim ve nice milli bayramlar gelir çatardı. o hafta okulda sınıf süslemeleri ve yapılacak müsamerelere hazırlıklarla geçen, heyecanlı bir bekleyiş sürerdi. bayram günü ise hepimizin bildiği gibi tatildi. ama öyle bir tatil ki; neredeyse ilk defa sabah erken uyanmak istediğiniz, televizyonun karşısına geçip kumandadan '1' numaralı tuşa basıp müthiş duygularla güzel vakit geçirdiğiniz, en yeni giysilerinizi giyip oturduğunuz yere en yakın stadyumda gösterileri izlediğiniz... diğer tatil günlerinden çok farklı olan harika bir tatil günüydü işte...
şimdi ne trt kaldı ne de o stadyum gösterileri. her şey, gün göre göre azalarak bitti. şimdi ise bu bayramlar öncesinde konuştuğumuz tek şey "yasaklar" oldu. her şeyin eskisi makbul galiba. geçmiş olan ve sizin olan hiçbir şeyden vazgeçmeyin dostlar. cumhuriyet bayramınız kutlu olsun.