90'ların edebiyat dergisi. bu kadar kaliteli bir işin on yıl hayatta kalabilmiş olmasına şaşırıyor insan.
her sayısı bir tema ile çıkmış, son sayısında ilk sayısının teması tekrarlanmıştır. "artık filmlerin sonuna 'son' yazılmıyor, sanki hiçbirşeyin * sonunun gelmesini istemiyor gibiyiz" sözleriyle açmış kapanış sayısını.
ayfer tunç, murat gülsoy derler ama bir balku efsanesine, rahmetli balku harikalar kumpanyalarına yuva olmuş dergidir gözümde.
hayalet gemi'nin yazdığım çoğu şeye bir yerden ilham olduğunu fark ediyorum. okuduklarıma değil, orası enteresan. kısa öyküler, şiirler, frp senaryolarım hayalet gemi havasında oldu hep ya da ben buna inandım. ne fark eder ben inandıktan sonra.
bu kadar özenli, disiplinli ve özverili işler bulamadım 2000'lerde. ben en son sayılarına, kapandıktan sonra toparladığım kopyalara yetiştim. hep ayrıldığını gördüğüm trenlerde gözüm.
