yabancı kökenli sözcüklerin dilimize girmesinin dilimizi yozlaştırmayacağını savunurken kullandığım örneklerden biri.
dilin yozlaşmasına, ölmesine sebep olan şeyin söz dizimini bozmak olduğunu düşünüyorum. yabancı sözcükleri dilimize almak, dilimizi zenginleştirir. bu tarih içinde de görülüyor ki böyle. boşu boşuna dilimizde "eş anlamlı" sözcükler vardır, demiyoruz (beyaz-siyah, üslup-biçem...). az önce de vurguladığım gibi söz dizimini bozmadığımız müddetçe dilimize yabancı kökenli sözcükleri alabiliriz bence. "cep telefonu" çok güzel bir örnek. "telefon" sözcüğünü almışız ve belirtisiz isim/ad tamlaması yapmışız. tıpkı "kitap sayfası" gibi... ("kitap" ve "sayfa" sözcükleri türkçe mi ki...)