bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
derin bir nefes alalım, aklımızı diğer düşüncelerden soyutlayalım ve aldığımız derin nefesi verelim.
insan neden daha önce sahip olmadığı bir şeyin özlemini çeker hiç anlamıyorum. bir şeylerin özlemini çekiyorum ama adını da koyamıyorum. bilmiyorum belki bugün biraz " ergen " kalktım. ama durum bundan ibaret. bilemiyorum ama bana öyle geliyor ki insan 'büyüdükçe' eksiliyor. Boşuna dünyanın en mutlu insanları çocuklar değil. çok garip bir duygu bu.
etrafımdaki insanlarda çok garip. ilk önce beni yalnız yaşamamaya alıştırıyorlar kısa bir süre sonra yalnız yaşamaya alıştırıyorlar sonra da yalnız yaşamaya alıştığım kimseye kendimi açmadığım için bana kızıyorlar. alışmadık göt de don tutar mı ? tutmaz. ama soramıyorum da ben yalnızlığa alışmadan sen neredeydin diye. adeta benimle dalga geçiyorlar. sinirden gülüyorum.
arkadaşlık falan hikaye benim yaşantımda artık eminim. çünkü insanlardan en ufak bir şey beklemekten vazgeçtim. o beklediğin şey karşılanmayınca mutsuz oluyorsun çünkü. böylesi daha iyi.
bir gün yaşayan , yaşama sebebim artık olmazsa ve merakımı giderir isem , hatırlanmak istiyorum. hatırlanacak bir şey yapmak istiyorum. kim bilir belki neron gibi bir yerleri yakarım.
bunları da utanarak , sıkılarak yazıyorum buraya fakat kendimi yazmak zorunda hissediyorum niye bilmiyorum ama yazmazsam bir şeyler eksilecekmiş gibi geliyor. eksilmek istemiyorum.
bugün fazla mı ' ergen ' kalktım acaba ?