Seksenli yıllarda popüler olan bir koleksiyon çeşididir.
Eskiden mektupla iletişim sağlanırdı, farklı ülkelerden mektup arkadaşları olurdu. Mektup yazma işi bitince pul koleksiyonculuğu da popüler olmaktan çıktı.
Pul koleksiyonu için özel bir defter olurdu. Defterin sayfaları üzerine sıralı şekilde yapılmış saydam bir kağıt cep olurdu, pullar o ceplere yerleştirilirdi. Öyle parmakla falan değil, bu iş için cımbız kullanılırdı.
Gelen mektuptaki pulu çözmek ayrı bir el becerisi isterdi. Ilık su, çay tabağı gibi fazla derin olmayan bir kap, ve cımbız. Zarfın üzerinden pul ile birlikte yırtılan / kesilen kısım ılık suya bırakılır, ılık suyun pulun zamkını çözmesi beklenirdi.
Sonra çözülen pullar ayrıca kurutulur, kurutulduktan sonra pul defterine yerleştirilirdi. Hassas işler için büyüteç kullanılırdı.
Bir de damga konusu var. Pulların posta amacıyla yeniden kullanımını engellemek için postanede üzerine damga vurulurdu. Vurulan damga, koleksiyoncu için pulun değerini de düşüren bir kirdi. Damgasız pullar en kıymetlisi olsa da, damga ile köşeden hafifçe kirlenmiş pullar da heyecan yaratırdı.
Asıl önemli olan konu, bir insan evladını bu eziyete motive eden unsur. Tabii ki ikili ilişkiler.
Gel sana pul koleksiyonumu göstereyim diyerek eve kız atılırdı. Pul koleksiyonu bahane.