bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
kitap tam gaz devam ederken başımızdan geçenlerle yeniden yüzleşme durumu ciddi bir rahatlama sağladığı kadar bir o kadar da stres seviyemi artırıyor aslında. olayları yaşıyorken kendim değil de bir başkasının hayatını izliyormuş gibi davrandığımdan, gerçekte vermem gereken tepkiler bir yıl sonra ortaya çıkıyor, daralıyorum, korkuyorum, uykularım kaçıyor. bir yandan da hala her şeyi dün gibi hatırlıyor olmam aslında o dönem algılarımın ne kadar açık olduğunu gösteriyor ki bu kitap için güzel bir şey. ama dediğim gibi yazdıkça rahatlıyor, yazdıkça bunalıyorum. sonsuz paradoks, flat circle
koridordan gelen patlak karpuzun çıkardığı yüksek perdeli hışırtı sesi insanı hiçliğin ortasındayken deliliğin sınırlarında gezdirebilir ama şu an delirmenin zamanı değil...
-how do you beat the cold?
-you become colder than it...