2004-2005 futbol sezonunda tarihinde ilk kez 3. lig'e düşen (ardından da amatör lige kadar yuvarlanan) göztepe'nin, acısına efkar basıp gırtlak patlatarak keder içmiş taraftarının ünlü karlı kayın ormanında'ya yeni sözler yazarak ürettiği, türkiye'nin en iyi taraftar marşıdır.
o yılları ve ondan önceki şarampole yuvarlanarak küme üstüne küme düşülen yılları gören, bilen, yaşayan hiçbir göztepeli bu marşı kahkahalarla söylemez. zaman içinde kaybedilen tribün dostlarının hepsinin mezarlarında usul usul söylenmiş, kahır dolu yıllar ölümlerle birlikte anılmıştır. sonraki yıllardaki facialar (yakın geçmişteki tavşanlı ve hatay maçlarında ne yemediğimiz gaz ve cop kaldı ne de akıtmadığımız bir damla gözyaşı) ise, bu marşın unutulmasını değil, tekrar tekrar, o günleri hiçbir zaman hafızalardan çıkartmamaya and içerek söylenmesini sağlamıştır.
isyan marşı'nın hikayesini bilmeyenler "aliağa" mevzusunun bizim için hiçbir önemi ve değeri olmadığını, kahır çekmeye 15 yıl önce başladığımızı, 1968-1969 ve 1969-1970 yıllarında avrupa'yı titrettiğimizi, "kahpe bizans"a hiç benzemediğimizi anlayabilir umarım.
bugün lafta süper olan liginize çıktık. çıkmasak da olurdu. biz kahır çekmeye alışkınız, gençliğimizin katilinin etrafında toplanmış insanlarız. gerisi boş.
"izmir'in sokaklarında Yürüyoruz formalarla Sayımız yüz binler oldu Sarısıyla kırmızıyla
Sarın güneş gibi doğsun Kırmızın damarımda kan Sensiz geçmesin bu yaşam Senin için bütün kavgam