Ben sanırım yine birini sevmek üzereyim. bugünkü halimi en son geçen sene yine bu dönem yaşıyordum. Ayvayı yemek üzereyim sözlük.
Büyük bir içgüdüsel his bana arkama bakmadan kaçmamı söylüyor ama bir insan bu kadar mı tatlı olabilir ya. İyileştiriyor gibi çocuk beni. Onunla konuşurken iyileştiğimi hissediyorum ama kendime de güvenmiyorum. Ya daha birkaç ay önce sözlüklerden kimse olmaz diye atıp tutuyordum imdat, vallahi imdat.
Neyse ki daha sözlük dışı bir platforma geçmedik de kendimi frenlerken çok şey etmiyorum. Sonuçta neredeyse ruhunu tanımak üzere olsam da hakkındaki tüm temel bilgilerim sınırlı. Adını bile hatırlamıyorum. Bu durumda sevme ihtimalim düşükten de öte. Yok yani. Ama her an geçebiliriz bunları gibi geliyor ve bu ürkütücü. Gerçekten çok ürkütücü. Kendimi sandıklara kapatasım var. Ya görünce bir şey hissetmezse? Allam ya tüm ilgisini kaybederse? Ya o benim gibi hissetmezse?
Böyle zamanlarda çirkinliğime lanet ediyorum sözlük. Kendine güvenen, söz konusu kendisiyken başı dik bir genç kız olmayı ne kadar isterdim anlatamam. Hayır karşımdakinin beğenmemesi önemli değil de bu sanrıyı normal birinden çok daha ağır yaşamak tüm romantik hayatımı felç ediyor. Kendimi kuz gibi hissetmediğim o kadar zaman arasında kaybolup gidiyorum. Geçen bir arkadaşıma makyaj yaptığım bir fotoğraf attığımda "oha mid sen gerçekten kızmışsın" dedi ya.