Johann Wolfgang von Goethe'nin max stirner'in felsefesini destekleyici nitelikteki şiiri ("vanitas vanitatum, omnia vanitas" şiiri ile karıştırmayınız!)
ben meselemi hiçe bıraktım. oh! oh! artık bu dünyada tamamiyle rahatım oh! oh! kim isterse birlik olmak benimle, katılsın şarkıma, tokuştursun kadehimle, varalım şarap fıçısının dibine!
vaktiyle meselemi mala mülke bağladım. oh! oh! bu yolda keyfimi, hevesimi yitirdim. eyvah! param saçıldı bir oraya bir buraya, birazını topladımsa da biraraya sonunda kaçırdım hepsini dipsiz bir kuyuya.
meselemi kadınlara devrettim de bu sefer. oh! oh! bundan başıma neler geldi neler! eyvah! hain olanı kaçtı, ellere gitti, sadık olanı bıktırdı, canıma yetti, en iyi olanı yabana eşlik etti.
meselemin halli için attım kendimi yabana. oh! oh! sırtımı çevirdim güzel anavatana eyvah! ama gurbete hiç alışamadım, yemeği tatsız buldum, yatağı yadırgadım kimseye de derdimi anlatamadım
meselemi adadım şan ve ünüme. oh! oh! bir de baktım, başkası geçmiş önüme! eyvah! biraz göz önüne çıktığımda, herkes yan gözle baktı bana, kimseyi memnun edemedim asla!
meselemin halini savaştan bekledim. oh! oh! birçok hasmımın da üstesinden geldim. oh! oh! düşman ülkesine bastım ayağımı, tanrı korusun bu dertten dostlarımı, çünkü savaşta yitirdim bir bacağımı.
ben de meselemi hiçliğe bıraktım. oh! oh! artık tüm dünya benim öz malım! oh! oh! sonu geldi şölenin, şarkıların, dibini de tükettin fıçıdaki şarabın! tortusunu tümüyle dışarıya boşaltın!