namık kemal aktan, (bkz: cahit sıtkı tarancı)'nın insanın diline takılacak kadar güzel "abbas" şiirini rast makamında böylesine güzel bestelemiş, bunu da (bkz: mustafa keser) insanın sanki karşısındaymışcasına samimi şekilde yorumlamış. bana da yıllardır bir sebeple hatırladığımda üst üste bir kaç defa dinlemek ve saygıyla anmaktan başka bir şey kalmıyor.
dostlarla bir kaç kadehin içildiği bazen neşeli, bazen hüzünlü sohbetlerin edildiği masaların en güzel ve hep hatırlanan eşlikçi şarkılarından biri.