bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
Plastik çiçeklerin varlığından keyif alan insanların hem kendilerini hem de çevrelerini kandırıyor olmalarının dışında doğaya ne denli hakaret ettiklerinin farkında dahi olmamaları zaman zaman sinir katsayımı fazlaca artırıyor, engel olamıyorum. Bu ev… doğanın orta yerinde, asla tükenmeyen kuş seslerine ve ağustos böceklerine, yeşilin her notasına ve rüzgarın tükenmeyen rengine ev sahipliği yapan capcanlı vadinin kenarındaki ev… zeytin, çam, dut ağaçları, zakkumlar, ay çiçekleri, hemen aşağıdaki buz gibi nehirle çevrili; huzurun hakim olması gereken ama içeride nereye dönsen seni sahteliğiyle kucaklayan plastik çiçeklerle bezenmiş bu ev… doğanın tam içinde ama kapıdan bir adım attığında doğadan kilometrelerce uzakta, bir alışveriş merkezinin fast-food katındaki sahtelik gibi, her bir köşesinden fırlayan zevksiz plastikliğiyle ağızda kalan ve hiç gitmeyen o kül tadını iliklerine kadar yaşatan bu ev…
Biliyorum her birini gözümün önünden kaldırmam lazım ama yine başa dönüyoruz, bu ev benim değil, dünyanın 4 köşesini gezdim ve son 7 yıldır “evim” diyebileceğim bir alanım olmadı. elbette evren bunu elde etmememiz için yine elinden geleni yapıyor. Neyi nerede yanlış yaptık bilmiyorum ama tam 1 yıl önce bugün ülkeye geri döndüğümüzde tek düşündüğümüz her şeyin daha iyiye gideceğiydi. Buna olan inancımızdı… sistematik bir şekilde bu inancımızı kıran, öz güvenimizi yerle bir eden, kendi başarısızlıklarını yaşadığımız talihsizliklerin üzerine yığıp bizi suçlayan, benden ve varlığımdan ölesiye nefret eden, her şeyin sorumlusu olarak beni gören sahtelik timsali, yalan makinesi, manipülasyon ustası da şu an etrafımda beni çevreleyen çirkin plastik çiçeklerin sahibi ile aynı kişi. Yanlış anlaşılmasın, bana yaşattıkları yüzünden değil, ben sahtelikten ve plastik çiçeklerden hiçbir zaman hoşlanmadım zaten…